สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 แห่งโปรตุเกส

สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส (17 ธันวาคม ค.ศ. 1734 - 20 มีนาคม ค.ศ. 1816) ทรงเป็นสมเด็จพระราชินีนาถแห่งโปรตุเกสและอัลการ์วึช ตั้งแต่ค.ศ. 1777 จนกระทั่งเสด็จสวรรคต ทรงเป็นที่รู้จักกันในพระนาม มารีอา ผู้ใจบุญ โดยชาวโปรตุเกส และเป็นที่รู้จักในพระนาม มารีอา ผู้วิปลาส โดยชาวบราซิล เป็นพระประมุขสตรีพระองค์แรกของโปรตุเกส เป็นพระราชธิดาพระองค์โตจากพระธิดาทั้งสี่พระองค์ในพระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับสมเด็จพระราชินีมารีอานา วีตอรีอาแห่งโปรตุเกส

มารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส
พระบรมสาทิสลักษณ์ ปี 1783
สมเด็จพระราชินีนาถแห่งโปรตุเกสและอัลการ์วึช
ครองราชย์	24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1777 – 20 มีนาคม ค.ศ. 1816
พิธีอวยองค์	13 พฤษภาคม ค.ศ. 1777
ก่อนหน้า	พระเจ้าฌูเซที่ 1
ถัดไป	พระเจ้าฌูเอาที่ 6
ผู้ร่วมในราชสมบัติ	พระเจ้าเปดรูที่ 3 (สิทธิของพระมเหสี)
ผู้สำเร็จราชการ	เจ้าชายฌูเอา (1792–1816)
สมเด็จพระราชินีนาถแห่งบราซิล
ครองราชย์	16 ธันวาคม ค.ศ. 1815 – 20 มีนาคม ค.ศ. 1816
ถัดไป	พระเจ้าฌูเอาที่ 6
พระราชสมภพ	17 ธันวาคม ค.ศ. 1734(1734-12-17) ลิสบอน, ราชอาณาจักรโปรตุเกส
สวรรคต	20 มีนาคม ค.ศ. 1816(1816-03-20) (81 ปี) รีโอเดจาเนโร,
คู่อภิเษก	พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส
พระราชบุตร	อิงฟังตึฌูเอา ฟรังซิชกูแห่งบรากังซา อิงฟังตามารีอา อีซาแบลแห่งบรากังซา พระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกส อิงฟังตามารีอา กลึเมนตีนาแห่งบรากังซา
พระบรมนามาภิไธย มารีอา ฟรังซิชกา อิซาเบล ฌูเซฟา อังโตนีอา ชือร์ตรูดึช ริตา ฌูอานา
ราชวงศ์
พระราชบิดา	พระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกส
พระราชมารดา	อินฟันตามาเรียนา บิกโตเรียแห่งสเปน
ศาสนา	โรมันคาทอลิก
ลายพระอภิไธย

ช่วงต้นของพระชนม์ชีพ

ขณะดำรงฐานันดรเป็น อินฟันตามารีอา

เจ้าหญิงมารีอาพระราชสมภพที่ ซึ่งต่อมาพระราชวังนี้ได้ถูกทำลายจากเหตุการณ์แผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิ พระนามเต็มของพระนางคือ มารีอา ฟรานซิสกา อิซาเบล โจเซฟา แอนโทเนีย เจอร์ทรูด ริตา ฮวนนา ในวันพระราชสมภพ ซึ่งเป็นพระอัยกาของพระนาง ได้พระราชทานพระอิสริยยศเจ้าหญิงเป็น พระนางเป็นพระราชธิดาพระองค์โตจากทั้งหมด 4 พระองค์

เมื่อพระราชบิดาได้สืบราชสมบัติเป็น พระเจ้าฌูเซแห่งโปรตุเกส หลังจากการเสด็จสวรรคตของพระเจ้าฌูเอาที่ 5 ในปีค.ศ. 1750 เจ้าหญิงมารีอาได้รับการสถาปนาเป็น ซึ่งเป็นพระอิสริยยศตามแบบดั้งเดิม ซึ่งไม่ใช่พระอิสริยยศ

เจ้าหญิงมารีอาทรงเจริญพระชันษาในช่วงที่การปกครองของพระราชบิดาและรัฐบาลอยู่ภายใต้อำนาจของ พระราชบิดาของพระนางมักจะปลีกตัวพระองค์จากการเมืองมาพำนักที่ ซึ่งต่อมาได้มอบให้กับเจ้าหญิงมารีอาและพระสวามี มาควิสแห่งพอมบาลได้เข้ากุมอำนาจในรัฐบาลหลังจากเหตุการณ์ครั้งร้ายแรงคือ แผ่นดินไหวในลิสบอน ค.ศ. 1755 ในวันที่ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1755 วึ่งส่งผลให้ประชาชนกว่าหนึ่งแสนคนต้องเสียชีวิต และพระราชวังริเบย์ราถูกทำลายจนสิ้น

หลังจากเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งนั้นส่งผลให้พระราชบิดาของพระนางเกิดพระอาการประหลาดคือ พระองค์มักจะรู้สึกอึดอัดในที่ที่ไม่มีช่องว่าง อันเป็นผลมาจาก (Claustrophobia) พระเจ้าฌูเซทรงสร้างที่ประทับในเมืองอาจูดา โดยให้ห่างไกลจากตัวเมือง ซึ่งพระราชวังเป็นที่รู้จักในชื่อ (กระท่อมหลวงแห่งอาจูดา) เนื่องจากว่าทั้งตัวพระราชวังทำจากไม้ทั้งสิ้น พระราชวงศ์ทรงประทับร่วมกันที่พระราชวังนี้และเป็นที่ที่เจ้าหญิงมารีอาทรงพระประสูติกาลพระโอรสพระองค์แรกด้วย ต่อมาในปีค.ศ. 1794 พระราชวังนี้ได้ถูกเพลิงเผาจนวอดวายและได้มีการสร้างขึ้นแทนที่

อภิเษกสมรสและพระราชบุตร

เจ้าหญิงมารีอาทรงอภิเษกสมรสกับเจ้าชายเปดรู ซึ่งเป็นพระปิตุลาของพระนาง และเป็นผู้ซึ่งต่อมาได้เป็นผู้ปกครองร่วมกับพระนางมารีอาเมื่อพระนางขึ้นครองราชย์ พระราชพิธีอภิเษกสมรสได้จัดขึ้นในวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1760 ซึ่งเจ้าสาวมีพระชนมายุเพียง 25 พรรษา ส่วนเจ้าบ่าวมีพระชนมายุ 43 พรรษา ถึงแม้จะเป็นการอภิเษกสมรสที่ต่างพระชันษากันมาก แต่ก็จัดเป็นคู่อภิเษกสมรสที่มีความสุขคู่หนึ่งซึ่งปรากฏพบได้ยากในการแต่งงานของราชวงศ์ ทั้งสองพระองค์ทรงให้กำเนิดโอรสและธิดารวม 6 พระองค์ ได้แก่

พระฉายาลักษณ์	พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา
		176120 สิงหาคม ค.ศ. 1761	178811 กันยายน ค.ศ. 1788	อภิเษกสมรส 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1777 ผู้เป็นพระมาตุจฉา ไม่มีพระบุตร
	อิงฟังตึฌูเอา ฟรังซิชกูแห่งบรากังซา	176316 กันยายน ค.ศ. 1763	176310 ตุลาคม ค.ศ. 1763	สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
	พระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกส	176713 พฤษภาคม ค.ศ. 1767	182610 มีนาคม ค.ศ. 1826	อภิเษกสมรส 8 พฤษภาคม ค.ศ. 1785 อินฟันตาการ์โลตา โฆอากินาแห่งสเปน มีพระราชบุตร 9 พระองค์ ได้แก่ อิงฟังตามารีอา ตึเรซาแห่งบรากังซา เจ้าชายฟรังซิชกู อังตอนียู เจ้าชายแห่งไบรา มารีอา อีซาแบลแห่งบรากังซา สมเด็จพระราชินีแห่งสเปน จักรพรรดิเปดรูที่ 1 แห่งบราซิล อิงฟังตามารีอา ฟรังซิชกาแห่งบรากังซา อิงฟังตาอีซาแบล มารีอาแห่งบรากังซา พระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส อิงฟังตามารีอา ดา อาซุงเซาแห่งบรากังซา อิงฟังตาอานา ดึ ฌึซุช มารีอาแห่งบรากังซา
		176815 ธันวาคม ค.ศ. 1768	17882 พฤศจิกายน ค.ศ. 1788	อภิเษกสมรส 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1785 มีพระบุตร 3 พระองค์ ได้แก่ อินฟันตามาริอา การ์โลตาแห่งสเปน อินฟันเตการ์โลสแห่งสเปน
		17749 มิถุนายน ค.ศ. 1774	177627 มิถุนายน ค.ศ. 1776	สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
		176612 ธันวาคม ค.ศ. 1776	177714 มกราคม ค.ศ. 1777	สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์

ครองบัลลังก์โปรตุเกสและพระอาการวิปลาส

พระนางมารีอาและพระสวามีในวันขึ้นครองราชสมบัติ

ในปีค.ศ. 1777 เจ้าหญิงมารีอาได้ขึ้นครองราชสมบัติเป็นสมเด็จพระราชินีนาถพระองค์แรกแห่งโปรตุเกสและอัลการ์วึช และเป็นพระมหากษัตริย์ลำดับที่ 26 พระสวามีของพระนางได้เป็นพระประมุขร่วม พระนามว่า พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส แม้ว่าพระสวามีจะดำรงเป็นผู้ปกครองร่วมแต่แท้จริงแล้วอำนาจทั้หมดกลับตกอยู่ในพระหัตถ์ของพระนางมารีอา พระนางทรงเป็นนักปกครองที่ดีและชาญฉลาดถ้าไม่เกิดพระอาการวิปลาสของพระนาง

บทบาทแรกในการเป็นสมเด็จพระราชินีนาถของพระนางคือ การปลด ผู้เป็นที่นิยมออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีและทรงประกาศไม่ให้เขาเข้าใกล้พระองค์เป็นระยะ 20 ไมล์ มาควิสแห่งพอมบาลเป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้องใน ซึ่งเป็นเหตุการณ์ลอบปลงพระชนม์พระเจ้าฌูเซในรัชกาลก่อน และผลลัพธ์คือคนในตระกูลทาวอราถูกสั่งประหารชีวิต ซึ่งคนในตระกูลนี้เป็นปรปักษ์กับมาควิสแห่งพอมบาล จนทำให้มาควิสแห่งพอมบาลมีอำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศ จนเรียกได้ว่า ยุคภูมิธรรมของพอมบาล และเป็นผู้ต่อต้านคณะเยซูอิต ซึ่งพระนางมารีอาไม่ทรงโปรดพอมบาลพระนางจึงสั่งปลดเขา ในช่วงนี้ประเทศโปรตุเกสได้เข้าเป็นสมาชิกใน (เดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1782)

พระนางมารีอาทรงทรมานจากการที่ทรงเคร่งครัดในพระศาสนามากเกินไปและทรงเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งเป็นพระอาการแบบเฉียบพลันทำให้พระนางไม่สามารถมีส่วนร่วมทางการเมืองการปกครองได้ พระนางเป็นพระโรคเดียวกับพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักรซึ่งทรงพระประชวรด้วย

พระอาการวิปลาสของพระนางเริ่มปรากฏเด่นชัดขึ้นในปีค.ศ. 1786 เมื่อพระนางมารีอาทรงถูกกุมพระองค์กลับมายังพระตำหนักด้วยพระอาการคลุ้มคลั่ง สภาพจิตใจของพระนางเลวร้ายยิ่งขึ้น และในปีเดียวกันพระสวามีของพระนางเสด็จสวรรคตในเดือนพฤษภาคม สภาพจิตใจของพระนางเหมือนแหลกสลายทรงออกประกาศห้ามให้มีความบันเทิง และการฉลองรัฐพิธีต่างๆให้เป็นไปตามพิธีกรรมทางศาสนาทั้งสิ้น สภาพจิตใจของพระนางสูญเสียมากขึ้นเมื่อพระราชโอรสพระองค์โตสิ้นพระชนม์ขณะมีพระชนมายุ 27 พรรษาด้วยไข้ทรพิษ และหลังจากการสารภาพบาปของพระนางในปีค.ศ. 1791 ก็มีผลให้พระอาการเลวร้ายยิ่งขึ้น ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1792 พระนางทรงได้รับการรักษาจาก แพทย์ชาวอังกฤษ ซึ่งเป็นผู้ที่ทำการรักษาพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร วิลลิสประสงค์ให้พระนางเสด็จไปรับการรักษาที่ประเทศอังกฤษแต่ทางราชสำนักได้ปฏิเสธแผนการนี้ เจ้าชายฌูเอา พระราชโอรสพระองค์สุดท้องได้ใช้พระราชอำนาจปกครองประเทศภายใต้พระนามของพระราชมารดา และทรงได้ดำรงเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินแทนพระองค์ในปีค.ศ. 1792 เมื่อพระราชวังเรียล บาร์ราคา เดอ อาจูดาได้ถูกเพลิงเผาผลาญจนสิ้นในปีค.ศ. 1794 พระราชวงศ์ได้ย้ายไปประทับที่พระราชวังเควลูซ ซึ่งเป็นที่ซึ่งพระนางมารีอาทรงถูกบังคับให้อยู่บนพระแท่นบรรทมโดยทรงถูกผูกติดกับพระแท่นตลอดทั้งวันโดยไม่ให้เสด็จออกจากห้อง แขกผู้มาเยือนราชสำนักโปรตุเกสต่างได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างทรมานของพระนางมารีอาซึ่งจะมีเสียงสะท้อนกลับทั่วทั้งพระราชวัง

สงครามนโปเลียนและเสด็จสวรรคต

พระราชินีนาถมารีอาที่ 1 และพระเสด็จถึงท่าเรือเพื่อลี้ภัยไปยังบราซิล

ในปีค.ศ. 1801 นายกรัฐมนตรีเผด็จการแห่งสเปนได้ส่งกองทัพบุกโปรตุเกสด้วยการสนับสนุนจากนโปเลียน แต่ในปีเดียวกันก็ถูกสั่งระงับแผนการไว้ อย่างไรก็ตามในในวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1801 โปรตุเกสได้ถูกบังคับให้มอบและส่วนหนึ่งของกายอานาแก่สเปน

รัฐบาลโปรตุเกสปฏิเสธที่จะร่วมในแผนการบุกเกาะอังกฤษของฝรั่งเศสและสเปนในปีค.ศ. 1807 กองทัพฝรั่งเศส-สเปนนำโดยนายพลได้บุกโปรตุเกส กองทัพโปรตุเกสพ่ายแพ้ นายพลชูโนต์ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าราชการแผ่นดินโปรตุเกสโดยการตัดสินพระทัยของจักรพรรดินโปเลียนที่ประสงค์ให้ทำลายราชอาณาจักรโปรตุเกส จากการร้องขอของรัฐบาลอังกฤษ ในวันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1807 พระตัดสินพระทัยลี้ภัยไปยังบราซิลและก่อตั้งรัฐบาลพลัดถิ่นในขึ้น พระนางและพระราชวงศ์ประทับเรือพระที่นั่งปรินซิเป เรียล ระหว่างการเสด็จจากพระราชวังมายังท่าเรือ พระนางทรงกรีดร้องและกรรแสงตลอดทางและเป็นเช่นนี้ตลอดจนถึงบราซิล สมเด็จพระราชินีทรงเริ่มมีภาวะสมองเสื่อม พระนางทรงหวาดผวาโดยทรงคำนึงว่าพระองค์จะทรงถูกนำไปทรมานหรือทรงถูกนำไปปล้นในระหวางการเดินทางโดยเหล่านางสนองพระโอษฐ์ของพระนางเอง

ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1808 เจ้าชายฌูเอาและพระราชวงศ์เสด็จถึงซาลวาดอร์ ซึ่งเป็นที่ที่พระองค์ทรงเปิดการค้าระหว่างบราซิลกับมิตรประเทศซึ่งรวมทั้งประเทศอังกฤษ กฎหมายนี้เป็นสิ่งสำคัญที่จะยกเลิกสัญญาอาณานิคมซึ่งใช้บราซิลเป็นแผ่นดินหลักแทนโปรตุเกส

พลโท อาร์เธอร์ เวลสลีย์ ดยุกแห่งเวลลิงตัน แห่งกองทัพอังกฤษ

ในวันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ. 1815 พลโท ดยุกแห่งเวลลิงตัน แห่งกองทัพอังกฤษได้บุกเข้าสู่กรุงลิสบอนอันเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามคาบสมุทร (Peninsular War) วันที่ 28 สิงหาคม ดยุกแห่งเวลลิงตันได้ชัยชนะเหนือนายพลฌอง-อันดอเช ชูโนต์ใน และถือเป็นการขจัดอำนาจของนายพลชูโนต์และเป็นการปลดแอกโปรตุเกสใน วันที่ 30 สิงหาคม อย่างไรก็ตามนายพลอาร์เธอร์ เวลเลสลีย์ได้กลับมาโปรตุเกสอีกครั้งในวันที่ 22 เมษายนปีถัดมาเพื่อประกาศสงคราม โปรตุเกสภายใต้กองทัพอังกฤษมีความสามารถในการป้องกันประเทศตามและการบุกรุกของสเปนและฝรั่งเศส

ในปีค.ศ. 1815 รัฐบาลพลัดถิ่นและราชวงศ์ได้ย้ายศูนย์กลางการปกครองมาที่บราซิลในฐานะราชอาณาจักรอย่างเต็มรูปแบบ และพระนางมารีอาทรงได้รับพระอิสริยยศเป็น สมเด็จพระราชินีนาถแห่ง เมื่ออำนาจของนโปเลียนสิ้นสุดลงในปีค.ศ. 1815 พระนางมารีอาและพระราชวงศ์ยังทรงประทับอยู่ที่บราซิล

ช่วงเวลา 9 ปีในบราซิลซึ่งเป็นที่ที่พระนางประทับอย่างไร้ความสุข พระนางมารีอาเสด็จสวรรคตที่คาร์เมลิต คอนแวนต์ ณ กรุงรีโอเดจาเนโรในปีค.ศ. 1816 สิริพระชนมายุ 81 พรรษา ซึ่งทรงดำรงพระชนม์ชีพยืนยาวที่สุดในบรรดากษัตริย์โปรตุเกสนับตั้งแต่สถาปนาราชอาณาจักรโปรตุเกส เจ้าชายฌูเอา พระโอรสได้เสด็จขึ้นครองราชย์สืบต่อ พระนาม พระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกส พระบรมศพของพระนางมารีอาได้ส่งกลับมายังลิสบอน และฝังที่สุสานในโบสถ์แห่งเอสเตอราที่ซึ่งพระนางทรงอุปถัมภ์

ต่อมาพระบรมรูปหินอ่อนของพระนางได้ถูกสร้างขึ้นในห้องสมุดแห่งชาติกรุงลิสบอนโดยคณะนักศึกษาของ โจอาคิม มาร์ชาดา เดอ คัสโตรซึ่งเป็นผู้กำกับโครงการ

ความสัมพันธ์กับราชอาณาจักรสยาม

พระนางเจ้ามารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกสถวายพระราชสาส์นโดยตรงจากกรุงลิสบอนสู่กรุงรัตนโกสินทร์ ในปีค.ศ. 1786 (พ.ศ. 2329) ซึ่งเป็นปีที่ 5 ในรัชกาลที่ 1 แห่งสยาม ดังนั้นเมื่อพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชทรงทราบ ก็ทรงตระหนักถึงการให้ความสำคัญของโปรตุเกสต่อรัตนโกสินทร์ที่เพิ่งตั้งได้เพียง 5 ปี จึงได้มีพระบรมราชโองการดำรัสสั่งให้เตรียมการรับราชทูตแห่งโปรตุเกสอย่างสมเกียรติ แต่พระราชสาส์นของพระนางมารีอาได้สูญหาย จึงทำให้ปัจจุบันไม่ทราบความในพระราชสาส์น แต่ในพระราชสาส์นตอบของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชนั้นทำให้ทราบว่าทางพระราชินีโปรตุเกสได้กราบบังคมทูลขอตั้งสถานีการค้าในกรุงเทพมหานครขึ้นและความช่วยเหลือทางการทหารเข้ามาด้วย นับเป็นชาติตะวันตกชาติแรกที่เข้ามายังสยามในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์

พระบรมราชอิสริยยศ

• 17 ธันวาคม ค.ศ. 1734 - 31 กรกฎาคม ค.ศ. 1750 : เจ้าหญิงแห่งเบย์รา,ดัสเชสแห่งบาร์เซลุช
• 31 กรกฎาคม ค.ศ. 1750 - 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1777 : เจ้าหญิงแห่งบราซิล,ดัสเชสแห่งบรากันซา
• 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1777 - ธันวาคม ค.ศ. 1815 : สมเด็จพระราชินีนาถแห่งโปรตุเกสและอัลการ์วึช
• ธันวาคม ค.ศ. 1815 - 20 มีนาคม ค.ศ. 1816 : สมเด็จพระราชินีนาถแห่งสหราชอาณาจักรโปรตุเกส บราซิล และอัลการ์วึช

ดูเพิ่ม

พระราชตระกูล

16. พระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกส

8. พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส

17.

4.

18. (=20 และ 30)

9.

19. (=23 และ 31)

2. พระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกส

20. จักรพรรดิแฟร์ดีนันท์ที่ 3 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

10. จักรพรรดิเลโอพ็อลท์ที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

21.

5.

22. (=18 และ 30)

11.

23. (=19 และ 31)

1. สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส

24. พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส

12. เจ้าชายหลุยส์ โดแฟ็งใหญ่แห่งฝรั่งเศส

25. อินฟันตามาริอา เตเรซาแห่งสเปน

6. พระเจ้าเฟลีเปที่ 5 แห่งสเปน

26.

13. ดัชเชสมาเรีย อันนา วิกตอเรียแห่งบาวาเรีย

27.

3. อินฟันตามาเรียนา บิกโตเรียแห่งสเปน

28.

14.

29.

7. เอลีซาเบตตา ฟาร์เนเซ

30. (=18 และ 22)

15.

31. (=19 และ 23)

อ้างอิง

1. ไกรฤกษ์ นานา.500 ปี สายสัมพันธ์สองแผ่นดิน ไทย-โปรตุเกส.2553

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Maria I of Portugal

• Biography of Queen Maria I of Portugal (1734-1816)

ก่อนหน้า		สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส		ถัดไป
		สมเด็จพระราชินีนาถแห่งโปรตุเกสและอัลการ์วึช ปกครองร่วมกับพระสวามี พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส (จนกระทั่งค.ศ. 1786) (24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1777 - 20 มีนาคม ค.ศ. 1816)		พระเจ้าฌูเอาที่ 6
สถาปนาพระอิสริยยศ		สมเด็จพระราชินีนาถแห่งสหราชอาณาจักรโปรตุเกส, บราซิล และอัลการ์วึช (16 ธันวาคม ค.ศ. 1815 – 20 มีนาคม ค.ศ. 1816)		พระเจ้าฌูเอาที่ 6
		(ค.ศ. 1734 - 1750)		ตำแหน่งว่าง ลำดับถัดไปคือ เจ้าหญิงมารีอาแห่งโปรตุเกส
อินฟันตามาเรียนา บิกโตเรียแห่งสเปน		(ค.ศ. 1750 - ค.ศ. 1777)		ตำแหน่งว่าง ลำดับถัดไปคือ